Piłka ręczna

pilka reczna do szczypiorniaka

Podstawowe zasady gry:

Oficjalne rozgrywki prowadzone są w hali. Jednak można grać na boiskach o nawierzchniach poliuretanowych i z trawy syntetycznej, a ostatnio piłka ręczna próbuje zaistnieć w odmianie plażowej. W tradycyjnym szczypiorniaku biorą udział dwie drużyny po 14 zawodników. Jednocześnie na parkiecie występuje siedmiu, w tym bramkarz.
W każdej chwili można dokonać zmiany, nie ma w tym względzie żadnego ograniczenia także co do liczby roszad. Często się zdarza, że trenerzy wymieniają zawodników w zależności od tego, czy ich zespół atakuje, czy się broni. Celem gry jest zdobycie większej liczby bramek niż rywale.

 

Mecz dzieli się na dwie połowy po 30 minut z 10-minutową przerwą. W każdej połowie trener może poprosić o 60-sekundową przerwę. Piłka może być rzucana, popychana, łapana, uderzana i zatrzymywana. Można ją dotykać wszystkimi częściami ciała oprócz podudzia i stóp. Z tych ostatnich ograniczeń zwolniony jest tylko bramkarz na swoim polu bramkowym. Gracz będący w posiadaniu piłki może ją podać, kozłować lub trzymać nie dłużej niz 3 sekundy. Nie można wykonać więcej niż trzech kroków z piłką w ręku. Nie można też wyrywać piłki przeciwnikowi czy wybijać mu jej pięścią. Zakazane jest trzymanie, popychanie rywala. Za ostre faule zawodnikowi grozi 2-minutowa kara. Trzy tego typu wykluczenia równają się dyskwalifikacji z dalszej gry. Wcześniej zawodnik może otrzymać żółtą kartkę, czyli upomnienie, która skutkuje jedynie odnotowaniem w protokole. Zwyczajowo takich upomnień drużyna może mieć tylko trzy. Potem powinny nastąpić wykluczenia.
Za faul przy rzucie lub w obronie, w tzw. kole, czyli polu bramkowym dyktowane są rzuty karne. Wykonywane są one z odległości siedmiu metrów od bramki.
Nie ma określonego czasu na przeprowadzenie akcji. O jej długości decydują sędziowie. Najpierw ostrzegają drużynę, że prowadzi tzw. pasywną grę przez podniesienie ręki ugiętej w łokciu, a gdy nadal nie następuje rzut, przekazują piłkę rywalom.

Boisko ma wymiary 40 na 20 metrów. Wyznaczone są dwa pola bramkowe ograniczone ciągła, półkolistą linią 6 metrów, w których mogą przebywać tylko bramkarze. Półkolista linia przerywana, umieszczona w odleglości 9 m od bramki wyznacza miejsce wykonywania rzutów wolnych.

Sprzęt:

Bramka ma: 2 metry wysokości i 3 szerokości.

Piłka składa się z gumowej dętki pokrytej zszytymi kawałkami skóry lub tworzywa syntetycznego, które nie mogą być błyszczące i śliskie. Dodatkowo, aby piłka lepiej trzymała się dłoni zawodnicy stosują podczas gry specjalne kleje. Obwód piłki używanej przez mężczyzn to 58-60 cm, a kobiety grają przy obwodzie 54-56 cm. Ich waga nie przekracza pół kilograma.

Ubiór drużyny musi być jednolity, inaczej ubrany jest tylko bramkarz. W odróżnieniu od zawodników z pola, którzy mają koszulki z krótkim rękawem i krótkie spodenki, ubiera on najczęściej dres. Kolory koszulek drużyn przeciwnych powinny być na tyle różne, aby nie było kłopotów z odróżnieniem, do której drużyny należy zawodnik, choć nie mogą być w kolorze trykotów bramkarzy przeciwnika.
Nie wolno używać kasków, zakazane jest noszenie bizuterii i okularów w twardych oprawkach oraz innych przedmiotów mogących narażać na zranienie graczy.